گر در خانه كس است/ يك حرف بس است!
هو الاول والآخر و الظاهر والباطن
حرفهاي دلم را نوشتم. ميدانم حرفهاي دل خيلي از شما ها هم بود. اما حرف آخر كه شايد ابتداي حرفهاي ديگر باشد،شايد…
از مسلم و عباس وعلي اكبر گفتيم و از وهب و ام وهب… از امام مظلوممان گفتيم و از خواهر صبورش … از علي اصغر و سكينه و رقيه گفتيم واز ياران باوفاي امام حسين عليه السلام از اسارت گفتيم و از شهادت ورشادت ازخوبي ها گفتيم واز عشق ودل دادگي… واما از جهل گفتيم و از نامردي و گناه… از ظلم گفتيم واز دشمنان خدا
وبعد از امام زمانمان گفتيم و از غربت ايشان وگفتيم كه چگونه يار باشيم براي امام عزيزمان كه از احوال ما هرگز غافل نيست.
واما اكنون به قول شاعر : گر در خانه كس است يك حرف بس است!
راه حق روشن است اگر راه دلت روشن باشد.يا رومي روم يا زنگي زنگ…
دو راه بيشتر نيست يا با امام حق باش يا با كفر… اما خودت خوب ميداني كه سعادت در كدام راه است.
پس چسم دلت را باز كن و همچون ياران امام حسين براي هميشه راهت را انتخاب كن،كه وقت تنگ است وراه دشوار…
واين را بدان و تكرار كن كه: ان الله مع الصابرين
